Wie zijn wij

Ik speelde rond mijn 20e veel hartenjagen met een groep vrienden. Een vader van een goede vriend zeurde net zolang tegen ons totdat we overstag gingen en eens een avondje gingen bridgen.

Het is nooit meer goed gekomen met dat clubje: vanaf dat moment bridgen we alleen nog maar en dat tot op de dag van vandaag!

Ik ben NBB-gediplomeerd bridgedocent sinds 1996.  Ik streef altijd naar een optimale leeromgeving: veiligheid, gezelligheid en samen opgewekt de plank misslaan!

Zo ongeveer rond  mijn 12e, werd het Jokeren opgevolgd door klaverjassen en harten jagen.

Rond mijn 16e was ik een fanatiek schaker en een makker van mij een sterke dammer. Elkaars spel leren was te moeilijk, dus gingen we verder met iets waar we beiden goed in waren, klaverjassen!

De logische volgende stap was natuurlijk bridge. 30 jaar later doe ik dat nog steeds, verslaafd….denk het wel. Een spel om nooit meer op te geven! Rond 1995 ben ik NBB gediplomeerd en een paar jaar actief geweest als bridgeleraar. Veel later, een paar jaar terug, heb ik dat samen met mijn collega Ed weer opgepakt. Het is weer erg leuk om te doen!

Ik ben begonnen met bridgen (toen ik 25 was), omdat mijn ex-man me daartoe “dwong”. Ik had er helemaal geen zin in, maar toen ging hij elke avond tijdens het afwassen het biedsysteem voor beginners oplezen. En aangezien ik niet weg kon lopen, want ik werd geacht af te drogen, hoorde ik elke avond weer ongewild het biedsysteem tot in de details.

Ik onthield het, tegen wil en dank. Keer op keer gingen mijn schoonouders en hij me vragen om met hen mee te bridgen, omdat ze een vierde man nodig hadden en die laatste keer ben ik gezwicht. Toen ben ik mee gaan doen en bleek ik het hartstikke leuk te vinden: ik was vanaf dat moment niet meer te stoppen.

Ik ging ook al snel echte wedstrijden op clubs bridgen en opeens was er bijna alleen nog maar bridge: mijn man, familie en vrienden, iedereen bridgete en nog steeds! Behalve dat bridge een heel leuk spel is, krijg je er ook heel veel vrienden bij, dus het is ook nog eens heel sociaal en gezellig!

Vanaf 2014 ondersteun ik Ronald en Ed naar alle tevredenheid!

Mijn hobby was altijd klaverjassen. Op de middelbare school tijdens iedere pauze en soms zelfs tijdens lesuren. Later hebben we met een vriendengroep een heus ‘klaverjasclubje’ opgericht. Dat ik kaarten dus leuk vind was duidelijk.

Ed ken ik van voetbal en vertelde altijd al zeer enthousiast over bridge. Toen ik een aantal jaar geleden een blessure opliep en lang niet kon voetballen, leek het mij een mooi moment dat bridgen eens uit te proberen. En sindsdien vind ik klaverjassen maar een suf spelletje, het kan niet tippen aan bridge! Al vrij snel deed ik mee met kroegendrives, clubdrives, competitie en beker.

Voor mijn werk geef ik trainingen op verschillende gebieden als procesmanagement, projectmanagement, etc. Privé geef ik skiles en voetbaltrainingen. Het leek dus niet meer dan logisch dan dat ik ook les ging geven in bridge om meer mensen kennis te laten maken met dit leuke spelletje!

De vader van mijn moeders kant was zowel boer als eigenaar van een kroeg. Daar werd logischerwijs in de jaren ’40 en ’50 van de vorige eeuw veel gekaart. Daardoor speelden wij thuis ook veel verschillende kaartspelletjes. Zwikken, pesten, hartenjagen en later klaverjassen. Toen het online gebeuren haar intreden deed, kon je ook thuis voor het beeldscherm en met behulp van de computer de hele wereld in huis halen. Aldus geschiedde.

Ik ging veel boekjes lezen, de gehele Start tot Finish van Cees Sint en Ton Schipperheyn en ik verdiepte mij later via andere kanalen verder in het spelletje. “Pas op, het is verslavend !” werd er geroepen. En dat is ook zo, maar wel een heerlijke!

Zo leer je ook “parkeren”: niet denken aan een spel waarin het wat tegen zat of waarin jij of je partner een foutje maakte. Gewoon, lekker doorgaan met spelen. Daarnaast doe je ontzettend veel nieuwe contacten op. Kortom een hobby en spel, waarover je nooit bent uitgeleerd en waardoor je altijd weer verrast wordt!

Als je aan mijn familie of vrienden vraagt: “Waar kan je Carola voor wakker maken?” dan zal het antwoord altijd zijn: bridgen! Ik ben opgegroeid in een familie waar heel veel (kaart)spelletjes werden gedaan maar over bridge werd eigenlijk alleen maar geheimzinnig gesproken. Toen ik een jaar of 30 was heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik op bridgeles gegaan bij René Zwaan in Amsterdam. Het duurde niet lang en ik was door het spel gegrepen. Ik volgde een aantal cursussen en ging spelen op een club totdat ik het niet meer kon combineren met 3 kleine kinderen. Na een aantal jaren ertussen uit te zijn geweest pakte ik de bridgedraad weer op bij….Plezier in Bridge, bij Ed. Mijn bridge skills kregen weer een boost en vanaf dat moment ben ik niet meer te stoppen; clubavonden, kroegendrives, toernooien in binnen- en buitenland er is altijd wel ergens te bridgen. Naast het boeiende spel ontmoet je ook vele mensen en het leuke is dat je dit spel kan blijven tot op hoge leeftijd!